Malborough Sounds zeekayak, ferry, Jan van Genten

Donderdag 6 maart, ja het zal gebeuren: zeekayakken, we hadden via bookme.co.nz gereserveerd en er lag een mooie Kayak voor ons klaar, allerlei instructies hoe we het waterdichte dekje moesten dicht maken en openen als we om zouden slaan, hoe weer aan boord te komen. De fjord was zonder golven, maar het was dezelfde fjord waar de ferry vertrekt en de snelle excursieboten vertrekken. Een ervaring die we nog niet hadden, leuk inspannend en ook wel enerverend, wat zien we voorbij de volgende bocht. We hadden voor twee uur geboekt dat leek voldoende en dat was het ook. Heen tegen de zwakke wind in naar een rustig plekje in de volgend baai en terug konden we rustig hele stukken met de wind mee dobberen.
Vrijdag was een reisdag; vroeg op omdat de ferry om 8 uur zou varen en we er om zeven uur moesten zijn. Bij het inchecken hoorden we dat er een vertraging was en dat de ferry pas om half tien zou vertrekken, ze liepen achter op het schema vanwege de wind van de voorgaande dagen. Excuses waren er niet bij, ja we mochten later terugkomen om in te checken. Aangezien we Picton al drie keer rondgelopen hadden, dus inchecken en in de rij. Het ontbijt en de koffie en alle planning voor de komende dagen doorgenomen na het weerbericht op ‘Metservice’ te hebben gezien. Besloten toch richting Cape Kidnappers bij Napier te gaan en gelijk een tour geboekt met een 4x4 bus door de bergen naar de Jan van Genten kolonie. Met de tractor over het strand kon alleen bij laag water net als wandelen. (twee uur heen en twee uur terug). Afgaand tij was het vanaf 4 uur in de middag, dat paste niet in ons schema. We hoorden dat de ferry nog een uur later zou vertrekken en geheel volgens de ‘no worry’ cultuur vertrok hij nog een half uur later, om 11 uur. Na aankomst in Wellington moesten we nog maar 340 km rijden en dat is in Nieuw Zeeland ruim 4 uur. We reden om half vier uit Wellington weg en zeiden ‘No worry’ we zien wel hoe ver we komen, de rest moet dan maar ‘s morgens vroeg, want we hadden wel de tocht naar Cape kidnappers geboekt die om half tien zou vertrekken. Onderweg snel bij een Chinese Take away gegeten, wat verrassend lekker bleek en doorgereden naar Clive waar we net voor donker (8 uur) aankwamen een en een mooi plekje langs de rivier vonden.
De volgende ochtend naar de 4X4 tocht, onze mailreservering was niet aangekomen maar er werd een tweede bus uit de schuur gehaald waarin een chauffeur zat die absoluut perfect de lokale taal beheerste maar voor ons praktisch onverstaanbaar was. De tocht door de bergen was spectaculair, een gebied dat in 1931 door de aardbeving was getransformeerd. De Jan van Genten kolonie met vele honderden ‘Gannets’ was indrukwekkend. De jongen met hun pluizige vacht en de oudere met hun gele koppen en maar fladderen en vliegen.